Ova se analiza bavi hrvatskim glagolskim prefiksom na– u kognitivnolingvističkom okviru. Na temelju opsežnog inventara suvremenih glagola i primjera iz korpusa, ispituju se semantičke

karakteristike svih značenjskih podskupina glagola s prefiksom na–. Osnovni je cilj analize pokazati što povezuje pojedinačna značenja prefiksa na–, kako se njegova naoko različita značenja preklapaju te na koji su način sva značenja prefiksa na– povezana sa središnjom prostornom shemom tog prefiksa. Posebna se pozornost pri tome posvećuje odnosu prostornih značenja sa značenjima za koja se čini da se ne temelje na prostoru, te transformacijama i apstrakcijama prostornog značenja koje se temelje na metafori i analogiji, a koje uvjetuju povezanost svih značenja sa središnjim prostornim značenjem u značenjskoj mreži prefiksa. Analiza se osvrće na dvije hipoteze zastupane u slavističkoj lingvistici: hipotezu o značenjski praznim prefiksima te hipotezu o konceptualnom preklapanju značenja prefiksa i glagola. Analiza glagolskog prefiksa na– pruža argumente u korist hipoteze o konceptualnom preklapanju.