Stručni rad

Borjana Prošev-Oliver

Sažetak

U suvremenom makedonskom jeziku vidljiv je velik otklon od crkvenoslavenskog jezika kao njegova ishodišta, ne samo u odnosu prema gramatičkoj strukturi već i na leksičkoj, frazeološkoj, sintaktičkoj i morfološkoj razini. Ovi otkloni su rezultat kompleksnog etničkog, pa stoga i jezičnog suživota različitih naroda na području Makedonije u predslavenskom periodu i manifestiraju se u: dosljednom gubljenju infinitiva i sintetične padežne fleksije. S tim je gramatička struktura makedonskog jezika deslavenizirana, jer su vjerojatno jezici neslavenskih naroda u periodu slavenizacije i asimilacije nadišli fazu prijelaza sa sintetizma prema analitizmu, kao jedinstvene tendencije u njihovu razvoju, na liniji »progresivnog pojednostavljivanja«. Iz analitičke strukture proizlazi morfološki determinizam, koji se manifestira preko gramatičke kategorije određenosti postpozitivnim članom, te struktura udvojenog objekta kao okosnica sintakse makedonskog jezika. Nadalje u tekstu slijedi podrijetlo i upotreba većine gramatičkih pojava koje se javljaju kao posljedica karakterističnog analitizma.